Actief of passief vermogensbeheer?

Een groot voordeel van actief vermogensbeheer is dat daarmee een bovengemiddeld rendement kan worden behaald. Als het bijvoorbeeld slecht gaat met de economie in de VS en ook de vooruitzichten zijn somber, dan zal een ‘actieve’ vermogensbeheerder doorgaans wat minder in Amerikaanse aandelen beleggen. En als een vermogensbeheerder vindt dat bepaalde bedrijven goede winstvooruitzichten hebben, zal deze meer aandelen in die bedrijven kunnen toevoegen aan zijn vermogensbeheerportefeuilles. Zo wordt gestreefd om een hoger rendement te behalen dan wanneer een vermogensbeheerder alleen volgens de brede markt belegt, bijvoorbeeld door een index te volgen.

Bij passief vermogensbeheer kiest de vermogensbeheerder een of meer ‘trackers’ (verzamelnaam voor indexfondsen en ETF’s). Een indexfonds is een beleggingsfonds dat zo precies mogelijk de waardeontwikkeling van een index (bijvoorbeeld een bepaalde beurs) volgt. Beleggers kunnen doorgaans maar eenmaal per dag in- of uitstappen, tegen de slotwaarde van de vorige beursdag. Een ETF (‘exchange traded fund’) is daar goed mee te vergelijken: ook die volgt een index. Alleen kunnen beleggers daar gedurende de beursdag doorlopend in handelen, tegen de actuele beurskoers.

Er zijn indexfondsen en ETF’s op praktisch alle belangrijke beurzen en indices, zoals de Dow Jones-index, de S&P 500-index, de AEX, allerlei valuta-, grondstoffen-, obligatie- en vastgoedindices, naast specifieke geografische en sectorindices. Overtuigde ‘passieve’ vermogensbeheerders combineren dergelijke trackers in hun portefeuilles.

Bij passief vermogensbeheer weet de belegger van tevoren dat een bovengemiddeld rendement niet heel waarschijnlijk is. De trackers volgen immers zo precies mogelijk een index (of combinatie van indices). Sterker nog: doordat er ook kosten gemoeid zijn met het onderhoud van de trackers), zal het beleggingsresultaat doorgaans minder zijn dan de index.

Ook zijn de lage kosten en het vrijwel exacte rendement van een index niet altijd te verwachten. Onder omstandigheden kan daarin verschil ontstaan. Bijvoorbeeld als bij een sterke marktbeweging de beheerder van de tracker niet op tijd kan bijkopen of verkopen doordat er geen tegenpartij in de markt is die bereid is tot zakendoen.

Onze beleggingsdienstverlening Vermogensbeheer kenmerkt zich door een slimme combinatie van actief beheer en gebruik van zowel actieve als passieve beleggingen (‘beleggingsinstrumenten’). We hanteren namelijk een actieve spreiding over de vermogenscategorieën (zoals aandelen, obligaties en vastgoed) en een actieve verdeling daarbinnen (bijvoorbeeld de verhouding tussen Amerikaanse en Europese aandelen en aandelen uit opkomende markten). Maar binnen die subcategorieën maken we, naast individuele aandelen en (actief beheerde) beleggingsfondsen ook gebruik van trackers. Die zetten we echter ‘actief’ in, bijvoorbeeld om zodoende tijdelijk meer of minder aandelen tegenover obligaties aan te houden, posities in obligaties uit opkomende markten in te nemen of te verminderen, meer in groei- of juist in waardeaandelen te beleggen (twee tegenovergestelde ‘stijlen’ aandelenbeleggingen) of meer of minder te beleggen in bepaalde geografische regio’s. Door zulke tactische posities deels via passieve instrumenten in te vullen, kunnen we die posities snel en efficiënt innemen of verlaten. Bovendien komen de lagere kosten ervan ten goede aan het rendement van onze vermogensbeheercliënten.