Beleggingsstrategie: uw routeplan naar rendement

Een beleggingsstrategie is de manier waarop een belegger rendement probeert te behalen. Bijvoorbeeld met beleggingen in aandelen die relatief hoge dividenden uitkeren of met termijncontracten in schaarse grondstoffen. Of, misschien iets minder risicovol met beleggingen in staatsobligaties van landen uit de eurozone.
Er zijn in de loop van de tijd veel verschillende beleggingsstrategieën uitgeprobeerd. Enkele bleken zo effectief dat ze tegenwoordig algemeen worden toegepast en nauwelijks meer als strategie worden herkend. Bijvoorbeeld spreiding, ook wel diversifiëring genoemd, als methode om de verhouding tussen risico en rendement te verbeteren. Die strategie is als ‘moderne portefeuilletheorie’ wetenschappelijk onderzocht en heeft de onderzoeker, de Amerikaanse econoom Harry Markowitz, een Nobelprijs opgeleverd.

Die diversifiëring om de risico-rendementsverhouding te optimaliseren, kunnen beleggers toepassen op uiteenlopende kenmerken. Denk aan spreiding over geografische regio’s, beleggingscategorieën zoals aandelen, obligaties, vastgoed, grondstoffen, derivaten en valuta’s. Zelfs spreiding over aankoopmomenten komt voor, om niet afhankelijk te zijn van de koersen van één beursdag, waarover hieronder meer.

De belangrijkste vorm van spreiding is misschien wel de vermogensverdeling over beleggingscategorieën, ook wel de beleggingsmix of assetallocatie genoemd. De assetallocatie voor de lange termijn vormt de strategische kern van de meeste beleggingsplannen en wordt daarom strategische assetallocatie genoemd. Hierin staan de bandbreedtes waarbinnen de portefeuillegewichten van de verschillende beleggingscategorieën mogen variëren. Een tijdelijke afwijking van de gemiddelden daarvan, om in te spelen op korte-termijnontwikkelingen, wordt de tactische assetallocatie genoemd.

Binnen de assetallocatie bepaalt de verhouding tussen ‘zakelijke waarden’ (aandelen, vastgoed en alternatieve beleggingen zoals grondstoffen) enerzijds en ‘vastrentende waarden’ (obligaties en liquiditeiten) anderzijds in belangrijke mate het risicoprofiel. De vuistregel is: hoe meer zakelijke waarden, hoe hoger het risico. Oftewel: hoe meer zakelijke waarden in een beleggingsportefeuille, hoe sterker de totale beurswaarde van de portefeuille van dag tot dag kan variëren.

Beleggen betekent onzekerheid accepteren. De beurs kan immers omhoog maar ook omlaag gaan. In tijden van sterk dalende of stijgende aandelenkoersen kan een duidelijk plan van grote waarde zijn om beleggers te helpen ‘op koers’ te blijven door hun plan te blijven volgen. Dat geldt met name voor de genoemde verhouding tussen (overwegend risicovollere) zakelijke waarden en (doorgaans minder risicovolle) vastrentende waarden. Een voorbeeld maakt dit duidelijker.

Stel een belegger heeft een portefeuille met een neutrale verdeling (50% aandelen, 50% obligaties en cash). Dan kan het na een sterke daling van de aandelenmarkten, zeg met 20%, verstandig zijn voor lange-termijnbeleggers om aandelen bij te kopen - ook al is de beursstemming negatief. De verdeling van een neutrale voorbeeldportefeuille (50% aandelen, 50% obligaties en cash) is door de 20% daling van de aandelenkoersen veranderd in 40% aandelen en 60% obligaties en cash. Door vervolgens 10% van de portefeuillewaarde aan obligaties te verkopen en daarvoor in de plaats aandelen bij te kopen, komt de assetallocatie weer in balans en is de fiftyfifty-verhouding weer hersteld.

Als de aandelenmarkt vervolgens weer aantrekt, stijgt de portefeuillewaarde sterker dan het geval zou zijn geweest zonder dat er aandelen zouden zijn bijgekocht. Als daarna de aandelenmarkt zo sterk stijgt dat de assetallocatie 60% zakelijke waarden en 40% vastrentende waarden is geworden, kan de balans opnieuw worden hersteld naar een fiftyfifty-verhouding om het plan te blijven volgen. Met het bijkopen van obligaties ten koste van aandelen wordt het risico weer wat verminderd terwijl de koerswinst op de aandelen deels wordt omgezet in minder risicovolle beleggingen. Zo biedt een beleggingsstrategie beleggers houvast in onzekere tijden en kan het helpen om de beleggingsdoelen te realiseren.

Naast spreiding zijn er diverse andere veelgebruikte strategieën, zoals fundamentele analyse. Dit houdt in dat rendementskansen worden beoordeeld op basis van financieel-economische kenmerken, zoals het eigen vermogen van een onderneming, de cashflow, winst per aandeel, dividenduitkeringen en macro-economische verwachtingen.

Daarnaast worden beleggingen vaak geselecteerd op geografische kenmerken, of er wordt gebruikgemaakt van hefboomwerking (beleggen met geleend geld). Ook wordt soms gewerkt met aankoop- of verkooplimieten, zoals stop-lossorders. Kwantitatieve analyse, waarbij grote hoeveelheden bedrijfsdata worden geanalyseerd om aantrekkelijke aandelen te vinden, is een andere methode.

Dividendbeleggen is ook populair; dit houdt in dat wordt belegd in aandelen met een relatief hoog dividendrendement. Beleggers kunnen daarnaast kiezen voor groeiaandelen, die weinig of geen dividend uitkeren en hun winst vooral in eigen groei investeren, of juist waardeaandelen, die relatief veel dividend uitkeren.

Tot slot is er de mogelijkheid om beleggingen te selecteren op basis van niet-financiële kenmerken, zoals duurzaamheid, beter bekend als duurzaam beleggen.

Een fundamentele keuze waar elke belegger voor staat, is die tussen een ‘passieve’ en een ‘actieve’ benadering. Bij een passieve aanpak wordt gebruikgemaakt van beleggingsinstrumenten zoals indextrackers (ETF's en indexfondsen). Deze volgen nauwkeurig de waardeontwikkeling van een bepaalde index en brengen relatief lage kosten met zich mee, omdat er minder onderzoek voor nodig is.

Een actieve benadering houdt in dat de beleggingen regelmatig worden aangepast, met als doel een hoger rendement te behalen dan het gemiddelde van de bredere markt (de index). Meer informatie over de voor- en nadelen van beide benaderingen kunt u vinden op de pagina ‘Actief of passief vermogensbeheer’. Bij InsingerGilissen geloven wij in een slimme combinatie van beide strategieën voor optimaal resultaat.

Bij een buy-and-holdstrategie neemt de belegger een positie in voor (zeer) lange tijd. Dit is een strategie die wel wordt toegepast door institutionele beleggers zoals verzekeraars en pensioenfondsen maar ook door succesvolle ‘superbeleggers’ als Warren Buffet. De gedachte erachter is dat, als je vanuit een langetermijnvisie een juiste fundamentele analyse hebt gemaakt, je een kansrijke belegging in de portefeuille hebt die de tijd moet krijgen om rendement op te leveren. Met iedere aankoop- en verkooptransactie zijn immers risico’s gemoeid en door weinig orders te plaatsen, blijven de transactiekosten beperkt. Bovendien is het sowieso zeer lastig, zo niet onmogelijk, om het ideale in- en uitstapmoment te timen.

Door een belegging gedurende zeer lange tijd aan te houden, worden tussentijdse koerspieken en -dalen minder relevant. Het idee is dat op de lange termijn het beleggingsresultaat minder afhankelijk is van schommelingen op de beurs en dat de koers uiteindelijk de waardeontwikkeling van de onderliggende belegging zal weerspiegelen. Er is echter altijd het risico dat de analyse waarop de belegging is gebaseerd, onjuist blijkt te zijn. Daarom is het belangrijk om tussentijdse herbeoordelingen uit te voeren. Zelfs een ervaren belegger zoals Warren Buffet verkoopt soms een belegging met verlies, ondanks zijn soms jarenlange geduld. Het regelmatig herzien van beleggingen op basis van nieuwe inzichten en veranderingen in de markt kan helpen om risico’s te beperken en betere resultaten te behalen.

Bij het beleggen in aandelen kunnen beleggers ook een zogenoemde ‘stijl’ aandelen kiezen, aandelen met een specifiek kenmerk. De bekendste twee (tegengestelde) stijlen zijn waardeaandelen en groeiaandelen. Bij waardeaandelen kiest de belegger aandelen van bedrijven die weliswaar niet zo snel groeien, maar waarvan de boekwaarde van het bedrijf aantrekkelijk is vergeleken met de totale beurswaarde daarvan (beurskoers maal het aantal uitstaande aandelen). Het zijn doorgaans aandelen van gevestigde bedrijven die een relatief groot deel van de winst als dividend uitkeren. Als de economie slechter gaat en de rentes dalen, worden waardeaandelen vaak populair op de beurs vanwege het verwachte dividend en de relatieve koersstabiliteit vanwege de gematigder waardering. Enkele voorbeelden van bekende waardeaandelen: Ahold Delhaize, Unilever en Intel.

Bij groeiaandelen gaat het om relatief snelgroeiende bedrijven die geen of weinig dividend uitkeren maar de winst vooral herinvesteren in de eigen groei. De beurswaarde van alle uitstaande aandelen samen is vaak hoger dan de boekwaarde: beleggers zijn veelal bereid een premie te betalen voor de mogelijke toekomstige winstgroei. Groeiaandelen hebben over het algemeen echter een wat offensiever risicoprofiel dan waardeaandelen. En als de rentes stijgen, zijn groeiaandelen daar gevoeliger voor dan waardeaandelen. Enkele voorbeelden van bekende groeiaandelen zijn: Tesla, ASML, Meta en Amazon. Op de beurs wisselen de periodes dat waardeaandelen het beter doen dan groeiaandelen, en andersom, elkaar regelmatig af.

Een klassieke beleggingsstrategie is om aandelen te selecteren met een relatief hoog en stabiel dividendrendement. Dividendrendement is de verhouding tussen uitgekeerd dividend en de koers. Voorbeeld: een aandeel met koers €100 waarop €3 dividend wordt uitgekeerd, heeft een dividendrendement van 3 gedeeld door 100 = 3%. Als een bedrijf doorgaans een flink deel van de winst aan zijn aandeelhouders uitkeert, winst maakt, goede vooruitzichten en een gezonde balans heeft, is dit niet alleen aantrekkelijk voor beleggers die regelmatige uitkomsten uit hun beleggingen nodig hebben. Opname van dergelijke dividendaandelen in een aandelenportefeuille kan namelijk ook een stabiliserend effect hebben in tijden van beursdalingen, als de stemming onder beleggers negatief wordt. Dat komt doordat het dividend dan als een buffer (‘stootkussentje in de koers’) kan werken. Als de beursdaling het gevolg is van verslechterende economische vooruitzichten, verschuift de voorkeur van beleggers voor groeiaandelen meestal naar dividendaandelen omdat die tenminste nog uitzicht bieden op een regelmatige inkomstenstroom. Enkele Nederlandse voorbeelden zijn onder andere DSM-Firmenich, Koninklijke Ahold Delhaize, Unilever, Shell en NN Group.

Dividendaandelen bieden nog een voordeel, precies dankzij het dividend. Als een belegger de uitgekeerde dividenden steevast herbelegt in hetzelfde aandeel, treedt het rente-op-rente-effect op. Dat is de versnellende groei die ontstaat doordat de dividenduitkering een telkens groter aantal aandelen betreft. Bij gemiddeld 3,5% dividendrendement verdubbelt iedere twintig jaar het aantal aandelen. En als er dan naast de dividenduitkeringen ook sprake is van koerswinst, kan de waardevermeerdering in de loop van de jaren zeer aanzienlijk worden. Onderzoek wijst uit dat (herbelegd) dividend op langere termijn goed is voor ongeveer de helft van het totale rendement van een aandelenindex.

Dollar cost averaging, ook wel the constant dollar plan genaamd, is de Amerikaanse term voor de strategie waarbij effecten gespreid in de tijd worden gekocht. De gedachte erachter is dat je wilt voorkomen dat je als belegger op het instapmoment nét tegen een hoge koers aanloopt. Zo’n min of meer toevallig ongunstige aankoopkoers kan grotendeels worden vermeden door de aankoop in porties te verdelen en de aankopen te spreiden in de tijd. Ook hier maakt een voorbeeld het duidelijker.

Stel: iemand wil 100.000 euro beleggen in aandeel A. Op dat moment is de koers van A 28 euro, maar de koers schommelt flink tussen 20 en 30 euro. Daarom verdeelt de voorbeeldbelegger zijn aankopen in vijf maandelijkse aankopen van €20.000 tegen respectievelijk 28, 22, 24, 26 en 30. Resultaat: een gemiddelde aankoopkoers van 26, wat gunstiger is dan wanneer het hele bedrag tegen de eerste koers zou zijn aangekocht. Er kleeft wel een nadeel aan deze strategie, als we ervan uitgaan dat de koers op termijn altijd stijgt. Want uitgaande van een theoretische, geleidelijk stijgende koers is het juist gunstig om meteen het hele bedrag in te leggen. Dan rendeert dat immers meteen. Maar deze uitleg is uiteraard een versimpeling van de realiteit. In werkelijkheid bewegen koersen veelal grillig.

In het beleggingsplan, het overzichtsdocument voor de belegging, staat allereerst voor welk doel wordt belegd, wat de uitgangspunten daarbij zijn, zoals het risicoprofiel, en hoe lang de belegging naar verwachting de tijd kan krijgen. Daaruit volgt de geschikte verhouding tussen risicovollere en minder risicovollere beleggingen: de strategische assetallocatie. Een compleet beleggingsplan benoemt ook welke beleggingscategorieën geschikt zijn: wel of geen alternatieve beleggingen bijvoorbeeld ? Passieve of actieve beleggingsinstrumenten? En of er wel of geen ‘derivaten’ (afgeleide beleggingsinstrumenten zoals opties) in kunnen worden opgenomen.

Ook staat in het plan welke vorm van beleggingsdienstverlening wordt gekozen: vermogensbeheer (waarbij de besluiten voor aan- en verkopen door de bank of vermogensbeheerder worden genomen en uitgevoerd), beleggen met advies (waarbij de bank of adviesdienstverlener advies geeft maar de beslissing en het plaatsen van koop- en verkooporders bij de belegger blijft) en ‘execution only’, waarbij de bank alleen de orders uitvoert die de belegger geeft. Tot slot is het praktisch om in het plan op te nemen op welke momenten tussentijdse beoordelingen en eventuele bijstellingen van het plan moeten plaatsvinden.

Om een beleggingsplan op te stellen, kunt u zich onder andere de volgende vragen stellen:

1. Wat is het doel van mijn beleggingen?
2. Welk risico kunt en wil ik daarbij lopen?
3. Welke beleggingstermijn heb ik voor ogen?
4. Aan welke randvoorwaarden* moeten de beleggingen voldoen?
5. Welke vorm van dienstverlening past bij mij (vermogensbeheer, beleggingsadvies, execution only)?

*) Hierbij kunt u denken aan: het beoogde rendement, valutarisico’s afdekken of niet, wel/geen inkomsten uit de belegging ontvangen, voorkeur voor duurzame beleggingen, voorkeur voor thema’s zoals waterstof of AI, regiovoorkeuren enzovoort.

De volgende stap is om de beleggingsportefeuille evenwichtig samen te stellen volgens het plan. Daarna dient het beleggingsplan als ijkpunt voor tussentijdse beoordelingen en als houvast in onzekere tijden. Maar een beleggingsplan is niet in beton gegoten: als bij een tussentijdse evaluatie blijkt dat de doelen, voorkeuren of omstandigheden van de belegger zijn gewijzigd, moet mogelijk ook het beleggingsplan worden aangepast. En dus eventueel ook de beleggingsportefeuille.

Als u bij InsingerGilissen cliënt wordt, maken we eerst uitgebreid kennis. We analyseren uw drijfveren en uw familiesituatie en spreken ook met u over uw niet-materiële doelen in het leven. Vervolgens bieden we u aan om een onafhankelijke externe financieel planner of estateplanner een persoonlijk financieel plan of estateplan (‘Private Plan’) op te stellen. Als u een miljoen euro of meer bij ons belegt via Vermogensbeheer of Beleggingsadvies, vallen de kosten van uw Private Plan binnen de all-in fee die u betaalt voor onze beleggingsdienstverlening. Uw Private Plan vormt de basis voor ons beleggingsvoorstel aan u.

Zoals gezegd, zijn twee essentiële vragen om te beantwoorden bij beleggen: ‘waar belegt u voor?’ en ‘hoe lang denkt u de belegging de tijd te kunnen geven?’ Veel keuzes voor uw beleggingen hangen samen met uw antwoorden daarop. Uw beleggingsdoelen bepalen mede welk risicoprofiel passend is. Bij de opbouw van uw pensioen, bijvoorbeeld, wilt u waarschijnlijk niet al te veel risico lopen, terwijl u met een beleggingsrekening zonder specifiek doel wellicht wat meer risico wilt nemen met het oog op een wat hoger verwacht rendement.

De beleggingshorizon heeft eveneens invloed op het risicoprofiel. Hoe langer de beoogde beleggingstermijn, des te meer tijd u een belegging kunt geven om bij tussentijdse dalingen weer in koers te herstellen. Goed om te weten: risico en rendementskansen gaan bij beleggen meestal hand in hand. Hoe sterker de tussentijdse waardeschommelingen, des te hoger doorgaans het verwachte rendement. Bij InsingerGilissen wegen we naast uw doelen en beleggingshorizon ook uw beleggingskennis, financiële positie, beleggingservaring en uw capaciteit om risico te dragen mee bij de bepaling van uw risicoprofiel.

Wie zijn vermogen gaat beleggen, stelt zich waarschijnlijk ook de vraag in hoeverre bij de selectie van beleggingen niet-financiële factoren moeten worden meegewogen. Heeft u bijvoorbeeld ethische bezwaren tegen bedrijven die actief zijn op het gebied van alcohol, tabak, fossiele brandstoffen, wapens, kernenergie, seks- en porno-industrie of die in opspraak zijn gekomen wegens kinderarbeid of grootschalige ontbossing van tropisch regenwoud? U kunt die voorkeuren tegenwoordig een stuk makkelijker in uw beleggingsportefeuille tot uitdrukking brengen dan vroeger. Zeker als u in ‘duurzame’ beleggingsfondsen belegt, want die zijn er in tal van gradaties van duurzaamheid en met zeer uiteenlopende specificaties.

‘De beste beleggingsstrategie’ bestaat helaas niet omdat die altijd persoonlijk is en afhankelijk is van veel specifieke factoren, waaronder persoonlijke doelen, beleggingshorizon, profiel, gekozen beleggingen enzovoort. Daarnaast maakt het ook uit hoeveel tijd en energie u bereid bent om te investeren in het beheer van uw beleggingen. Als u dat namelijk serieus aanpakt, kan het u veel tijd en energie kosten. Gelukkig zijn er tal van professionals die u hier goed mee kunnen helpen. Ook wij zijn u graag van dienst, als u een vrij belegbaar vermogen heeft van een miljoen euro of meer.

Bij Vermogensbeheer van InsingerGilissen stellen onze experts een beleggingsportefeuille voor u samen, afgestemd op onder andere uw situatie, financiële doelen en voorkeuren en ingericht volgens onze actuele marktvisie. Het dagelijkse beheer van uw portefeuille nemen onze specialisten op zich. Via gerichte aankopen en verkopen zorgen zij ervoor dat uw beleggingsportefeuille blijft afgestemd op u, uw doelen en onze visie.

Als u besluit cliënt te worden bij InsingerGilissen gaan wij eerst uitgebreid met u in gesprek om kennis te maken. We willen graag zo veel mogelijk weten over u, uw familie, uw plannen en uw dromen. Vervolgens bespreken we hoe InsingerGilissen kan bijdragen aan het realiseren van uw financiële doelen. Mogelijk kunnen we u ook helpen bij de overdracht van uw vermogen aan de volgende generatie en aan goede doelen die u na aan het hart liggen.

Kiest u voor onze beleggingsdienstverlening Vermogensbeheer? Dan bepaalt u samen met ons uw risicoprofiel op basis van onder andere uw doelstellingen, voorkeuren, beleggingservaring en financiële omstandigheden. Vervolgens komen we in overleg met u tot een passende opzet van uw beleggingsportefeuille. Periodiek voeren we een ‘revisiegesprek’ met u: een evaluatie waarin we de beleggingsresultaten, het gevoerde beleid en de actuele verwachtingen bespreken, afgezet tegen uw langetermijndoelen, voorkeuren en risicoprofiel. Daarnaast ontvangt u ieder kwartaal een kwartaalrapportage over de ontwikkeling van uw beleggingsportefeuille. Ook in de onlineomgeving ‘Mijn InsingerGilissen’ en in de InsingerGilissen-app kunt u inzage krijgen in uw Vermogensbeheer-portefeuille.

Geïnteresseerd? Maak vrijblijvend een afspraak met ons om nader kennis te maken.