Dertig jaar geleden begon ik als aandelenanalist met de bouwsector. Het is een sector met minimale marges. Toen ik in de jaren ’90 mijn eerste huis kocht, verbaasde ik mij over de efficiency van bouwbedrijven. Er gaat nogal eens wat verkeerd en ook met mijn huis was het een en ander mis.
 
Later ontdekte ik dat bij veel bouwbedrijven de zogenaamde faalkosten een veelvoud zijn van de nettomarges. Als je die faalkosten kan verlagen heeft dat dus een sterk effect op de winstgevendheid. Als ik nu naar de marges van bouwbedrijven kijk, is er in 30 jaar weinig verbeterd. Als analist heb ik inmiddels wel geleerd dat je voorzichtig moet zijn met bedrijven die projectmatig werken. Ik beleg er liever niet in, want eens in de zoveel jaar gaat het een keer goed mis.
 
Ik moest hieraan denken toen ik las dat er in Nederland een historisch tekort aan woningen was en in de komende tien jaar een miljoen woningen moet worden gebouwd. De in Nederland genoteerde bouwbedrijven zouden hier flink van moeten profiteren, maar hoewel de koersen iets zijn opgelopen staan BAM Groep en Heijmans nog ver onder hun topniveau van 2007.
 
Deze twee bedrijven richten zich naast woningen ook sterk op infrastructuur. Naast de vele woningen moet er flink in de wegen en viaducten worden geïnvesteerd om de nieuwe wijken goed bereikbaar te maken. Dat is in het verleden nogal eens misgegaan. En als ik kijk hoe de overheid is omgegaan met de uitbesteding van de grote kunstwerken, dan heb ik weinig vertouwen in goede rendementen van de bouwbedrijven. De overheid heeft beterschap beloofd om de risico’s beter te verdelen, maar gezien de opgelopen staatsschulden heeft de overheid weinig mogelijkheden om royaal uit te pakken.